Ambras.

Lowieke was sedert jaar en dag vrachtwagenbestuurder bij een firma in de wegenbouw. Hij kwam overal te lande en kende overal zijn weg zo goed als zijn broekzak. op een zekere dag stopte hij bij Rene,de graafmachinist en vroeg hem of het niet gaf dat hij eventjes weg was. Deze had er geen enkel probleem mee. Een half uur later komt Lowieke gezwind terug. Het was ondertussen ook schafttijd en zodoende konden beide mannen even tijd maken om wat bij te praten.

Nu moet je mij toch eens vertellen wat jij daarstraks aan de hand had en waarom je eventjes weg moest zei Rene, de machinist. Ach jong was het antwoord van Lowieke. Ik heb gisteren serieuze ambras gehad met die van ons en nu moet ik het straks toch wel serieus kunnen goed maken. Had gezien dat er hier een paar straten verder nog altijd druivenserres staan. Bij één ervan kon ik terecht voor een hele grote tros van die lekkere Leopold III druiven. Ik weet dat die van ons daar zo verzot op is maar ze weet nog niet dat wij hier aan het werk zijn. Heb haar dat gisteren niet willen vertellen omdat het er serieus tegen zat. Dus ben ik, om het weer goed te maken de grootste en schoonste tros blauwe druiven gaan kopen. Het heeft me wel wat gekost maar dat moet ik er nu wel maar voor over hebben. Ze zal content zijn als ze die ziet.

De schafttijd was veel te snel om en beide mannen togen weer aan het werk. De namiddag vorderde goed maar blijkbaar vorderde de tros druiven ook goed. Regelmatig zat Lowieke in het bakje met druiven en smulde er tussendoor zelf van. Tot hij op een gegeven moment tot de constatatie kwam dat er van zijn tros druiven niet veel meer over bleef. Van zodra zijn dagtaak er op zat is hij stiekem terug naar de serre gereden om een nieuwe tros te gaan kopen want zo wilde hij nu ook niet huiswaarts keren.

De volgende ochtend vroeg Rene aan Lowieke of hij zijn vrouw had kunnen blij maken met zijn “grote en mooie” tros druiven. Hij hield hem het lege bakje voor dat Lowieke daags voordien in de schaftkeet had achtergelaten. De collega’s waren ondertussen ook op de werf toegekomen en waren nieuwsgierig om te horen wat er gaande was tussen de twee werkmakkers. Lowieke heeft toen maar verteld dat hij de ganse namiddag van die tros druiven had gesnoept en na het werk naar de serre is terug gereden om een andere tros te gaan kopen. Het is mij wel een dure grap geweest maar we hebben onze ambras toch bijgelegd zei Lowieke. Mijn madam was heel tevreden dat ik haar zo verrast had en de avond voordien was dus snel vergeten. Alleen wacht ik in het vervolg tot na het werk om druiven te gaan kopen, dat komt mij wel een stuk goedkoper uit.

In het vervolg geen ambras maken is nog goedkoper grapte een van zijn collega’s. Lowieke heeft nog regelmatig druiven gekocht voor zijn vrouw maar of dat een reden had hebben de collega’s niet meer te weten gekomen.

Groetjes van de bomma.