Een dagje Bokrijk.

Voor sommigen heeft het woord  Bokrijk een associatie met oubollig terwijl vele anderen er hun hart aan verloren hebben. Zo ook ik zelf. Telkens ik er toekom valt er een heerlijke rust over me. Wanneer ik die oude huisjes, de prachtige watermolen of de statige gerestaureerde  vierkanthoeve en zoveel meer tegenkom sta ik zo weg te dromen over hoe ik er zou kunnen in wonen.

Eens op de immense parking toegekomen koop je best onmiddellijk een dag ticket voor de parking. Zo hoef je bij het verlaten van het domein niet aan de betaalterminal aan te schuiven. Vooral bij mooi weer kan het daar immers zeer druk zijn. Je begeeft je naar de ingang alwaar je na betaling van de inkom volledig vrij kan rondwandelen. Er gaat een hele nieuwe voor ieder van ons open. Het Breugel-jaar is werkelijk een schot in de roos. ik mocht dit aan de lijve ondervinden. Er is een leuk interactief Breugel parcours voor de jongeren onder ons uitgestippeld. Vooral voor kinderen tot 12 jaar is er een heel inventieve route  uitgestippeld. Wanneer het parcours volledig is uitgespeeld kunnen ze een virtuele hoed maken.

Dit is een afbeelding van een van Breugels schilderijen. Je kan er instappen en je neerleggen. Dan zie je jezelf in het schilderij. Sommigen dachten dat het een klimmuur is maar het is niet zo. Iedereen die in Bokrijk komt moet dit gezien hebben.

De woningen die vrij te bezoeken zijn komen uit verschillende streken van Vlaanderen. Zo kan je goed de verschillende bouwstijlen onderscheiden. Ook het verschil van arbeiderswoningen en de wonin gen van begoede burgerij is goed te zien. Heel het domein is prachtig onderhouden door de vele medewerkers die er met hart en ziel werken.

Het bezoeken van de woningen is zo goed alsoveral rolstoeltoegankelijk 

Hier zie je een medewerkster die een demonstratie geeft aan het weefgetouw. Het is zeer arbeidsintensief werk maar geeft veel voldoening.

 

Hier kan je een demonstratie op het weefgetouw volgen. Het is een heel arbeidsintensief werk. Ook hier weer duidelijke uitleg.

 

Wanneer men wenst kan het domein ook met paard en kar worden bezocht. Ook de sanitaire voorzieningen mogen gezien worden. Deze zijn zeer netjes en bovendien gratis te gebruiken. Er is een apart toilet voor andersvaliden voorzien.

De dieren die op het domein verblijven hebben er alle ruimte. De kippen en eenden lopen er zelfs vrij rond. De schapen hoeder leid op geregelde tijdstippen zijn schapen van de ene weide naar de andere.

 

Er zijn ook prachtige workshops voorzien waarin medewerkers van het domein werkelijk veel tijd in steken om deze tot een hele leerrijke en vooral fijne ervaring te maken. Kinderen kunnen er bijvoorbeeld leren vogelnestkastjes maken, ook broodjes bakken, lederen armbandjes maken, zelfgemaakte stoffen winkeltassen beschilderen tot potten bakken behoren tot de mogelijkheden. Ieder die wil kan zich ook uitleven met allerhande oude volksspelen. Bij de fotograaf ga je geen moderne camera vinden want hij werkt nog op de aloude manier.  Wie graag een foto wil kan zich ginds in oude klederdracht verkleden en zich laten portretteren. De foto dient wel onmiddellijk betaald en word je per post bezorgd. Gezien er geen computergestuurde apparatuur gebruikt is voor het maken van de foto, word  deze immers ook nog op de traditionele manier ontwikkeld.

Er word ook heel wat aandacht besteed aan de restauratie van de woningen zodat de bezoekers deze weer in zijn originele staat kunnen bezoeken. Momenteel worden er meerdere woningen gerestaureerd, zo ook een prachtige watermolen. Na restauratie kan die dan als vanouds weer werken.

 

 

Wanneer het bezoek aan het openluchtmuseum is afgelopen is er altijd mogelijkheid om in een van de etablissementen tegen zeer gunstige tarieven een lekkere maaltijd te nuttigen. De bediening gaat er vlot en men is er uiterst vriendelijk. Er zijn zelfs kinderstoeltjes voorzien voor onze kleinsten.

Ik had het geluk om, samen met onze kleinzoon, met een persoonlijke gids op stap te gaan. Marina heeft een aantal jaren workshops mogen organiseren en er zoveel meer gedaan dat we ons geen betere gids konden voorstellen.

 

 

Marina had haar vrije dag opgeofferd om ons rond te leiden en overal een fijne uitleg te geven. Het werd een immens boeiend en leerrijke dag. Ik kan iedereen aanraden om op een vrije dag naar Bokrijk te gaan.

 

Voor de kleinsten is er bovendien een leuke speeltuin waar kinderen zich ook vrij kunnen uitleven. Zo is er, om er een onvergetelijke dag van te maken, werkelijk voor elk wat wils.

 

Groetjes van de bomma.

 

Uitgang.

Het is weer zover, pukkelpop is vandaag gestart en natuurlijk gaan er heel veel pukkelpoppers kamperen. Vlak bij de evenementenweide is er ook een pukkelpopcamping maar een aantal verkiest om op een echte camping te verblijven. Kwestie van accommodatie en weet ik wat nog meer

Gisteren in het laat liet mijn schat onze hond nog uit. Wij verblijven redelijk ver achteraan op de camping. Van onze staanplaats mag je op een kleine kilometer rekenen tot de uitgang. Er komt een groepje pukkelpoppers tot bij mijn schat gewandeld. Meneer, weet u waar de uitgang is? Ja, ikke wel maar daarom jullie nog niet hee? Maar ik zal het jullie eens vertellen. Je gaat tot aan het ronde punt en daar naar rechts en dan …. Het is wel een eindje wandelen. Ben je nu met ons aan het sollen? Neen hoor, ik zou niet durven maar daar is de uitgang. Het groepje jongeren is dan vertrokken en mijn schat heeft ze niet meer terug gezien. Ze zullen de uitgang wel gevonden hebben en hopelijk de ingang ook.

Groetjes van de bomma.

 

voedselallergie.

Hoe vaak hoor je niet zeggen dat deze of gene allergisch is voor bepaalde voedingsstoffen en dus allerlei moet mijden. Vaak stel ik mij de vraag of dit nu aan de mensen zelf ligt of aan de industriële bereiding van vele producten die een voedingsallergie teweeg brengt.

Heb mijn moeder vroeger vaak verhalen uit haar kindertijd horen vertellen. Toen was er in het geen sprake van voedselallergie in de brede zin van het woord. Moeder was de middelste in een gezin van zeven en was een echte kwajongen. Ze kroop samen met haar broers en zussen mee over de hoge afsluiting in de boomgaard van de boer uit het naburige dorp om er een onbespoten appel of peer te plukken. Er was toen geen sprake om eerst naar de bewuste boer te gaan en vriendelijk te vragen of ze een appel of peer mochten gaan plukken. Ze deden het liever in het geniep, goed wetende dat de boer ergens in de buurt rondliep en dan zogezegd achter hen aan te gaan. In de vakantie gingen ze in de nabijgelegen beemden spelen. Ze trokken ergens een prei uit het veld, raapten een overgebleven aardappel, plukten een blaadje selderij en vonden na het rooien van de groenten nog enkele verse groenten die waren blijven liggen . Ze schepten met een oude verroeste kasserol die ze bij de oud-ijzerhandelaar hadden gekregen, water uit de beek en kookten hun soep op een gestookt vuurtje . Zout of kruiden behoefde niemand. De pure smaak van de groenten was voldoende Toen de soep klaar was hoefde ze niet door ene passe-vit en van een mixer was zeker geen sprake. Niets smakelijker dan een lekker dikke soep met stukken groenten die je een voldaan gevoel bezorgden. De zelf gekookte soep was snel leeggegeten en de kinderen werden nooit ziek. Dan stel ik mij vaak de vraag wat er tegenwoordig met onze voeding aan de hand is. Word ons voedsel nu zodanig gemanipuleerd zodat vele mensen van bij de geboorte ergens een intolerantie voor ontwikkelen? Was het vroeger dan allemaal zoveel beter dan nu of is dit alleen maar praat van de mensen? Het heeft wel stof tot nadenken.

Groetjes van de bomma.

Marktje.

Enkele jaren geleden was de markt van Leopoldsburg de vierde grootste markt van ons land. Je kon en kan er elke zaterdag voormiddag terecht voor allerhande aankopen. Van groenten en fruit over potten en pannen, van standwerkers naar de kaasboer of viskraam. Ook planten en bloemen mogen er niet ontbreken en waar vele kleintjes naar uitkijken is het snoepkraam. Dames snuisteren dan weer graag tussen kleding. je vind deze laatste in alle merken en kwaliteiten. Door omstandigheden als pensionering of stopzetting van de zaak is de markt haar vierde plek op de lijst kwijtgespeeld en ergens in lagere regionen beland. Niettemin is het nog steeds een hele leuke markt. Ik ga er nog op geregelde tijden naartoe om boodschappen te doen. Er gaat immers niets boven aankopen te kunnen doen op de markt. Alleen al de sfeer verheft een bezoek aan de plaatselijke markt tot iets speciaals. De meeste marktkramers kennen hun klanten en weten dus wel goed waar ze de mensen mee kunnen helpen. Zo kwam ik vorige week, na een lange tijd op de markt. Er stonden t-shirts in de aanbieding en ik vroeg of hij nog iets voor mij had. De verkoper wist dat mijn schat nogal op klassieke kleding gesteld is en ging onmiddellijk voor mij op zoek. Hij wist zelfs nog elke maat ik enkele maanden voordien had gekocht. Er staan ook een vader en zijn zoon op de markt. De vader heeft een snoepkraam en zijn zoon verkoopt het lekkerste brood dat je in Leopoldsburg kan vinden. Het toeval wil dat ze tegenover elkaar staan opgesteld. ik dus eerst naar de broodkraam want het risico bestond er in dat ik anders de markt zou verlaten zonder brood gekocht te hebben. Het toeval wil dat de koekenman, zoals wij de snoepverkoper noemen, uit hetzelfde dorp afkomstig is als mijn ventje. Ik weet dat ik elke keer aan zijn kraam blijf “plakken”. Er word steevast naar de gezondheid van wederzijdse echtgenoten geïnformeerd alvorens naar andere interesses over te gaan. Natuurlijk gaan de vriendschappelijke plagerijen over en weer. Telkens er een klant aan het kraam komt vraagt de koekenman of ik toch wel even tijd heb. Op deze manier is even staan keuvelen dan ook snel een een hele poos geworden. Het feit dat ik niet elke week naar de markt kan gaan draagt hier ook aan bij.

Een bezoek aan de plaatselijke markt behoort tot ons patrimonium. Het bevordert ook het sociale leven van vele mensen en schept werkgelegenheid voor vele mensen. Hopelijk blijven markten overal te lande nog lang verder bestaan.

Groetjes van de bomma.

Rijk.

Twee mensen gaan een verbintenis aan

tot de dood hen scheid

In goede en mindere dagen

Houden van elkaar

Leven met elkaar

Luisteren naar elkaar

Praten met elkaar

Zorgen voor elkaar

Zijn er voor elkaar

Dit maakt mensen rijk

Zowel in goede als mindere dagen

 

Groetjes van de bomma.

Rijk.

Twee mensen gaan een verbintenis aan

Tot de dood hen scheid

In goede en mindere dagen

Leven met mekaar

Luisteren naar mekaar

Praten met mekaar

Zorgen voor mekaar

Zijn er gewoonweg voor mekaar

Dit maakt mensen zo rijk

In goede en mindere dagen.

 

Groetjes van de bomma.

 

 

Spuitje.

Deze morgen was het weer zover. Onze Flurk die zopas zijn 15de verjaardag had gevierd mocht op bij de veearts op jaarlijkse controle. Daar horen ook de obligate inentingen bij. Flurk is wel maar een klein hondje maar kan, ondanks zijn stilaan gezegende leeftijd, soms nog hevig uit de hoek komen. Dus word er eerst maar een muilbandje over zijn korte snoetje geplaatst. Het vraagt al de nodige inspanningen want Flurk houd hier helemaal niet van en vandaag wilde het dan ook helemaal niet lukken. Op gevaar van een knauw te krijgen besloot de veearts dan toch maar om het beestje eerst te onderzoeken. Zijn hartje is voor zijn leeftijd nog vrij sterk, dus leven wij op hoop hem nog enkele jaartjes bij ons mogen te houden. Nu kwam het moment er aan dat de inentingen moesten gebeuren. Mijn ventje had zijn maatje goed onder de arm genomen en de veearts had dit maal niet al te veel problemen met het zetten van de jaarlijkse inentingen. Ook de driejaarlijkse spuit ging in één tijd mee door. Toen moest het spuitje in zijn neusje gezet worden voor de kennelhoest. Flurk was hier niet zo mee opgezet en begon, terwijl de veearts het spuitje naar zijn snuitje bracht, met zijn kop te draaien. Nu wilde het lukken dat mijn ventje zijn hoofd naar beneden deed om Flurk wat beter in de hand te krijgen en het spuitje tegen kennelhoest bijna in zijn neusgaten terechtkwam in plaats van bij de hond. De veearts kon er wel mee lachen en zei tegen mijn ventje dat hij nu ook vrij van kennelhoest zou zijn. Wat een baasje al niet allemaal moet ondergaan om zijn huisdier de beste zorgen te geven. Gelukkig is het spuitje toch goed terecht gekomen en is onze kleine rakker weer volledig in orde voor het komende jaar. Er is er eentje die zich geen zorgen moet maken, hij mag voortaan nog bij zijn vaste huisarts terecht.

Groetjes van de bomma.

Tuut.

Onze camionette was ondertussen negen jaar oud en er begonnen wat mankementen aan te komen. Dus hebben we na lang beraad een nieuw voertuig gekocht. Met een goede garage aan de overkant van de straat was dat geen enkel probleem. Zodus is vorige week onze nieuwe wagen geleverd. Op zich niets speciaal zou je zo zeggen maar wij zijn nog een beetje van de oude tijd. Daarmee bedoel ik dat we altijd een voertuig zonder veel toeters en bellen kochten met zo min mogelijk opties. Als het vier wielen en een stuur had, me overal kon brengen waar ik zijn moest ben ik al heel tevreden. Met de leeftijd van mijn schat in het achterhoofd en het feit dat we niet zo heel veel kilometers meer afmalen zei mijn schat dat het waarschijnlijk ons laatste voertuig zou worden. Daarop hebben we een camionette met wat opties gekozen. Een mens op leeftijd moet toch ook eens aan zijn gemak gaan denken hee. We kozen voor een automaat. Als je altijd met versnellingen gereden hebt is dit wel even een aanpassing maar dat viel goed mee. Tegenwoordig zijn de wagens en camionetten met zoveel snufjes ingericht dat het wel enkele weken duurt alvorens je alles volledig onder de knie hebt. Bij het minste dat je vergeet of verkeerd doet begint er wel iets te toeteren zodat wij allebei in onze lach schieten. Neem nu de parkeersensoren. Wij hebben een oudere woning met een vrij smalle garage. Telkens mijn schat de wagen terug in de garage rijd begint langs alle kanten wel iets te tuten tot de camionette mooi geparkeerd is. Eens geparkeerd is het ook geen sinecure om uit de camionette te geraken. Vermits de garage vrij smal is en mijn ventje vergeten was om naar de breedte van het voertuig te polsen geraakt hij er niet meer uit. Nu moet hij tussen de voorste zetels door naar de volgende rij alwaar hij een schuifdeur kan openschuiven en zo naar buiten gaan. Dan schuifdeur toe en naar de poort want de camionette is ook net te lang om de keukendeur open te kunnen doen. Mijn ventje heeft een gezond koekenbuikje en je kan al voorstellen dat de zijkant gepoetst is wanneer het net geregend heeft en hij met een nat t-shirt naar binnen kan komen. Wanneer hij de camionette ergens geparkeerd heeft, heeft hij de gewoonte om zijn handrem op te trekken en wanneer hij wil starten durft hij die handrem al eens vergeten af te zetten, dus volgt er weer een tuut . En dan maar rondzoeken waar dat geluid nu voor staat. Het grappigste van alles vond ik toen hij mij kwam helpen om uit de camionette te komen. Eerlijkheid gebied mij om te vertellen dat ik wegens mijn handicap over een aangepaste zetel beschik. Deze maakt een draaibeweging, komt naar buiten en kan ik tot op gepaste hoogte laten zakken . Een paar dagen geleden kwamen we terug van boodschappen doen en toen ik wilde uitstappen begon het te regenen. De aangepaste zetel is nu niet zo heel snel naar buiten gedraaid met als gevolg dat ik goed nat kan worden. Dus had mijn schat er niet beter op gevonden dan met een grote vissersparaplu naast de camionette te komen staan zodat ik droog en wel mijn voertuig kon verlaten. Ik moest er wel even mee lachen maar vond het ook wel heel aandoenlijk om te zien hoe bezorgd mijn ventje voor me was. Gelukkig was er op dat ogenblik geen kat op straat zodat niemand het grappige van de situatie heeft gezien. Ik voelde mij op dat ogenblik net een koningin die men droog over een rode loper hielp lopen. Het zal nog wel zijn tijd duren alvorens alle nieuwe snufjes gekend zullen zijn en er geen tuut meer volgt als we willen wegrijden maar plezier van onze camionette  is verzekerd. Wanneer jullie ergens op een parking staan waar een camionette bij het minste tuut, niet ongerust wezen. Het zijn wij maar.

Groetjes van de bomma.

 

Afval.

Gisteren was het de jaarlijks terugkerende ronde van Vlaanderen. Wij hebben de gewoonte om de koers via het kleine scherm te volgen. Dan heb je zicht over het ganse parcours. Natuurlijk volgen er de bijhorende supporterscommentaren bij. Het mag gezegd worden dat de beste verdiend heeft gewonnen. Wat wij vandaag op het nieuws te zien kregen stemde ons tot nadenken. We gingen serieus aan het zoeken naar oplossingen om die afvalberg te vermijden. Eigenlijk geven de wielrenners zelf het slechte voorbeeld. Ze krijgen hun drinkbidons aangereikt, drinken er even van en hupsakee, daar gaat het ergens de berm of een weide in. Zo ook met de verpakkingen van hun energierepen of wat dan ook. Kunnen die wielrenners hun verpakkingsafval niet in hun achterzak bijhouden tot de eindmeet? Daar zouden dan vuilnisbakken kunnen staan om dat te deponeren. Als er nu eens 2 personen een paar meter voor de uitreikers van drinkbidons gaan staan om de lege bidons aan te nemen of eventueel op te rapen, kunnen die ook gerecycleerd worden. Iedere wielrenners heeft toch een haakje waar hij zijn bidon kan inschuiven. Mijn ventje opperde al dat ze elke motard die tussen de fietsers door laveert, een kleine aanhangwagen moesten aanhaken zodat de fietsers daar wat in kunnen deponeren. Dan zijn die motards nog van enig nut. Voor de supporters zijn de gasboetes niet “de” oplossiong. Daar hebben we ook over zitten bomen. Gooien die hun afval thuis ook zomaar in de tuin of op straat? Dit is voor hun kroost ook geen goede opvoeding want kinderen doen ook na wat ze thuis gezien hebben. Waarom dan wel als ze naar de koers gaan kijken? Het moet toch niet zo moeilijk zijn om hun afval in een tasje te stoppen en mee naar huis te nemen. Wat moet men in het buitenland niet van ons denken? En zeg nu zelf, een gasboete geven voor een wildplasser. Allee toch, waar moet je gaan plassen als er nergens sanitaire voorzieningen zijn? Je kan de mensen toch niet verplichten om een pamper te gaan dragen wanneer ze naar de koers komen. Het zou de afvalberg alleen maar vergroten. Nee, ik zou dan opteren om op strategische plaatsen dixi’s of toitois of dergelijke te plaatsen. Zet er desnoods een toiletjuffrouw bij. De toiletten blijven dan netjes en is die haar zakgeld ook weer een beetje aangedikt. Als er nu eens statiegeld op alle drankverpakkingen zou komen, is er al een hele afvalhoop minder. Met alle drankverpakkingen bedoel ik zowel glas als plastic, brik en blik. Het hoeven geen grote bedragen te zijn maar statiegeld is op voorhand betaald en wanneer er toch blikjes, of flesjes weggegooid worden zijn er altijd anderen als de kippen bij om ze op te rapen. Het terug binnengebracht leeggoed kan op deze manier ook gerecycleerd worden, wat weer goed is voor het milieu en werk oplevert voor een aantal mensen. Weeral een aantal werklozen minder. Dat is natuurlijk werk voor de volgende regering en liefst zo snel mogelijk in te voeren. We hebben deze namiddag heel veel ideetjes geopperd. Er waren grappige oplossingen, ook niet uitvoerbare wegens te omslachtig of niet haalbaar maar er kwamen ook eenvoudige ideeën op tafel. Ik denk dat ik onze mogelijke ingrepen toch eens ga versturen naar organisatoren van allerlei evenementen. Wie weet worden er mogelijk toch wel enkele ideeën  ten uitvoer gebracht. Het zou veel aangenamer zijn om een wielerwedstrijd of ander evenement bij te wonen. Het is immers voor niemand aangenaam om ’s anderendaags andermans afval, dat kon vermeden worden, te moeten gaan opruimen. Ieder van ons ziet graag een mooie natuur maar we moeten er ook met zijn allen zorg voor dragen dat het een mooi landschap blijft. Onze kinderen en hun nakomelingen willen ook nog kunnen genieten van een mooie natuur en niet met een afvalberg worden opgezadeld die wij hebben achtergelaten. Denk daar volgende keer eens aan wanneer je een wielerwedstrijd of ander evenement gaat bijwonen

 

Groetjes van de bomma.

Zwaar werk.

Wanneer wij naar het centrum rijden om boodschappen te doen parkeren wij gemakshalve onze wagen op de parking aan het station. Daar zijn enkele parkeerplaatsen voor mensen met een parkeerkaart voor gehandicapten voorzien. Heel handig voor mijn schat wanneer hij de rolstoel moet uithalen of weer inladen. Vorige week was het weer zover. Wij parkeren onze wagen netjes en bij het uitladen van mijn rolstoel zei mijn schat dat ik even achterom moest kijken. Daar stond een camionette met dubbele cabine en een open bakje aan de zijkant van het station geparkeerd. Wij waren nu wel op de hoogt dat er voorbereidende werken aan de gang zijn om het  spoor over een aantal kilometer te elektrificeren. Dus, die camionette was van een firma waarvan ik hier geen naam zal noemen, die daar aan de slag was. Er stonden alleen drie letters van de firma op de deur. Plots komt er iemand in werkkledij en een helm op zijn hoofd aan de achterzijde van zijn camionette. Hij legt de achterklep plat en hangt deze aan weerszijden vast met een ketting. Zo heeft hij er een klein platform bij. Achter op het open bakje staat een kleine stroomgroep. Die word opgestart en wij kijken, nieuwsgierig als we zijn, wat er gaat gebeuren. Komt de gehelmde man terug met een koffiezetapparaat, plaatst dat op de platgelegde achterklep en begint op zijn gemakske een pot koffie te zetten. Ik wist niet wat ik zag en vroeg aan mijn schat of ik nu wel goed gezien had. Heb toen onmiddellijk mijn fototoestel genomen en een foto van het gebeuren gemaakt. Alleen is het spijtig dat mijn foto overbelicht was en ik hem hier niet kan tonen. Ik wist wel reeds lang dat er bij bepaalde bedrijven minder hard gewerkt word maar om zomaar een koffiezet in je cabine te hebben is toch wel een beetje erover. Mijn schat heeft jaren op den traveaux gewerkt zoals ze dat in de volksmond noemen maar die heb ik geen enkele dag zonder zijn thermos koffie en gesmeerde boterhammen laten vertrekken. Wij zijn ondertussen om boodschappen gegaan en toen we geruime tijd later terugkwamen stond die man nog steeds met zijn koffie in de hand aan de achterklep van zijn camionette. Ben je op zoek naar een goedbetaalde job waar je koffie kan zetten als je er zin in hebt, ga dan solliciteren bij de firma met drie letters die voor de spoorwegen werkt.

Groetjes van de bomma.