Dit verhaal speelt zich af ver in de tweede heft van vorige eeuw. Het is kersttijd. Een paar weken voordien hadden wij in het dierenasiel een jonge teckel in ons hart gesloten en geadopteerd. Mijn ouders hadden dat jaar een hele mooie kerstboom die van de vloer tot het plafond reikte, opgetuigd. Het was voor het eerst dat hun kerstboom zo groot was. Ze hadden er een mooi tapijt rond gelegd waarop hun kerststal plaats had gevonden. De stal bevatte naast de beelden van Jozef, Maria en de kerstkribbe ook tal van dieren. Er stonden mooi tussen de verschillende dieren ook enkele schapen.
Wij kwamen zoals wekelijkse gewoonte op zondag in de namiddag op bezoek en hadden onze teckel meegenomen. Die ging graag mee op bezoek bij mijn ouders. Er lag immers altijd een lekkers hondensnoepje voor hem klaar. Alleen had hij die bewuste zondag meer interesse in alles wat zich rond die kerstboom bevond. Andere jaren was die boom immers aanzienlijk kleiner en had hij een plaatsje op hogere regionen met dat kleine stalletje ernaast. Dus ging woeffie op onderzoek naar die kleine wezentjes in dat kleine stalletje. Hij haalde er met een loepzuivere precisie een schaap dat tussen de os en de ezel stond uit. Wandelde met dat arme schaap lustig naar de tafel in de eethoek, kroop met het arme dier in zijn bek onder de tafel en … beet zijn hoofd er af. Hij legde het arme schaap op de mat onder de tafel en drapeerde de kop er gewoon naast waarna hij ons met een triestige blik aankeek. Het jacht instinkt van onze teckel bleek sterker dan wij hadden verwacht. tot op die bewuste zondag had hij immers nog niets stukgebeten en waren wij daar ook niet op beducht Zijn idee van een lekker stukje schapenvlees zal wel heel wat anders geweest zijn dan een stukgebeten stenen beeldje.
Het is het eerste en het laatste jaar geweest dat moeder haar kerststalletje op de grond onder haar mooie grote kerstboom had staan. De jaren nadien werd er een leuk bijzettafeltje voorzien waar de kerststal tot zijn recht kwam en Bengy, de teckel heeft ook nooit meer naar kleine stenen schaapjes omgezien. Zijn hondensnoepje bleek uiteindelijk toch zijn voorkeur te genieten.
Telkens de advent een aanvang neemt en wij onze kerstboom optuigen denken wij aan onze kleine viervoetige vriend die vreugde in meerdere harten heeft gebracht. Het verhaal tovert elke keer wij een schaapje zien een glimlach op onze gezichten.
Bij deze wensen wij iedereen een fijne kerstperiode en voor het komende jaar hebben wij maar één wens voor ieder rondom ons. Moge ieder van ons gespaard blijven van ziekte en tegenslagen en diegenen die toch getroffen zijn snel weer genezen zijn.
Warme groeten vanwege de bomma en haar gezinnetje.
Bomma vertelt. 