Het cement.

Velen kunnen het zich niet voorstellen maar ik heb een zeer ongewenst abonnement gekregen. Werd vorige week na een achtentwintigste operatie uit het ziekenhuis ontslagen. Gedurende drie weken was mijn schat elke dag aan mijn ziekbed in het ziekenhuis te vinden. Ik werd er steeds met veel liefdevolle zorgen omringd. Twee hele lieve ambulanciers van Ambu Rescue hebben mij met liggend vervoer veilig thuis gebracht. Heb er zelfs een aangenaam gesprek aan overgehouden.

Eenmaal thuis op mijn ziekenhuisbedje geïnstalleerd werd ik omringd met alle liefde die ik maar van mijn schat en onze kleinzoon kon krijgen. Er stond een mooi potje in de vorm van een uitgeholde pompoen met een leuk plantje in op de schouw. Het was een mooi gebaar om mij weer thuis te verwelkomen. Mijn schat toog met het gebruikelijke briefje om boodschappen. Dat briefje bevat de noodzakelijke boodschappen. Tijdens het winkelen ziet mijn schat wel wat er nog bij kan. Vaak is dat een lekker extraatje. Bij het thuiskomen en nadat alles was uitgeladen kwam hij naar me toe. Ik wilde je een boeketje rozen kopen maar ze waren niet fris meer. Heb wel iets anders voor je meegebracht en hij gaf me een klein potje met daarin een namaak kerstroos. Van zodra de echte te koop zijn krijg er er eentje van me. Als dat geen ware liefde is. Het zijn geen grootse dingen maar net die kleine dingen tonen hoeveel men om elkaar geeft. Vaak is het een liefdevolle blik naar elkaar toe, gewoon een simpel maar welgemeend ik hou van je, een warme knuffel of een kusje tussendoor. De onstuimigheid van de eerste verliefde periode is dan wel voorbij maar de diepere gevoelens door de jaren heen zijn het cement van een gelukkig huwelijk.

Groetjes van de bomma.